Rodzice coraz częściej zadają sobie pytanie “jeśli nie chrzest, to co?”. Odpowiedzią jest ceremonia powitania dziecka w rodzinie, nazywana również ceremonią nadania imienia lub dedykacji – oddania się rodziców nowej roli. Niezależnie od nazwy jest ona radosną celebracją powitania m.in. nowonarodzonego dziecka w gronie bliskich oraz okazją do podkreślenia wartości wszystkich powstających w związku z tym więzi.  A zatem ma ona charakter rodzinny, wspólnotowy i psychologiczny.

W jej trakcie można przybliżyć historię rodziny, naturę dziecka, jego podobieństwo do poszczególnych krewnych i wartości, jakie wniosło w życie swoją obecnością. Podkreśla się również nową rolę pary, która staje się odtąd rodzicami i życiowymi przewodnikami. Ci z kolei oświadczają w jakich wartościach chcą wychować swoje potomstwo i czego mu życzą, składając deklarację rodziców.

Ważnym i symbolicznym momentem jest nadanie noworodkowi imienia, które podkreśla jego indywidualność i odrębność, oraz przybliżenie jego pochodzenia.

Może się pojawić również element wyznaczenia Rodziców Honorowych, którzy deklarują obecność w życiu dziecka oraz wsparcie dla niego w ważnych życiowych okolicznościach.

Jest to dodatkowo okazja do tego, by reszta bliskich nie tylko powitała niemowlę, uznając i pielęgnując od początku rodzące się więzi, ale także okazała swoją gotowość wsparcia rodziców w ich misji wychowawczej.

Ceremonia ta sprawdza się również w przypadku dziecka starszego, np. adoptowanego, które jest witane w nowej rodzinie.

Niezależnie od okoliczności, ceremonia powitania dziecka w rodzinie ma charakter wspólnotowy podkreślając życiowe wartości, więzi rodzinne oraz afirmując pojawienie się nowego członka społeczności.